Dromen waarmaken dankzij staatsexamens
Ali Reza Lotfy heeft een droom: tandarts worden. Hiervoor moest hij een lange weg afleggen. In 2020 haalde Ali Reza zijn vwo-diploma via de staatsexamens. Inmiddels is hij honours student Tandheelkunde aan de Vrije Universiteit (VU).
Lange weg
“Op de basisschool kreeg ik vmbo kader advies. Ik wilde tandarts worden en moest daarvoor naar het vwo. Mijn docent zei: “er is een verschil tussen willen en kunnen.” Ik haalde een citoscore van 540, havoniveau. Na vele gesprekken tussen mijn moeder en school, mocht ik naar een vmbo/havo brugklas. Ik haalde mijn havodiploma met gemak en ging door naar het vwo.
In 2019 deed ik vwo examen. Ik stond er met mijn schoolexamencijfers goed voor, maar door persoonlijke omstandigheden kon ik me niet concentreren. Ik zakte. Mijn conrector raadde de Vavo aan, maar dat zag ik niet zitten. Ik twijfelde of ik wel echt vwo kon. Ik ging International Business studeren aan de Hogeschool van Amsterdam, maar kon mijn tandartsendroom niet loslaten. Online zocht ik naar mogelijkheden. Ik googelde op ‘vwo diploma halen’ en stuitte op Youtube op een filmpje over de staatsexamens. Zo kon ik dus ook mijn vwo-diploma halen!”
Eén kans
“Ik was extreem gefocust op het halen van mijn diploma. Om mee te doen met de toelatingselectie van Tandheelkunde moest ik voor 15 juni mijn diploma aanleveren. De staatsexamens worden later afgenomen, dus vroeg ik uitstel aan. Ik kreeg tot 8 augustus. Hierdoor moest ik in één keer slagen. Met een herexamen zou ik de deadline niet halen. Ik vond het zelfstandig studeren lastig. Ik moest alles zelf uitzoeken, zonder docent die vertelt wat je moet weten. Ik ging er vol voor. Mijn vrienden zag ik nauwelijks. Ik werkte en daarnaast studeerde ik. Ik deed examen in het vak biologie en heb alle biologie-examens van 1990 tot 2019 doorgenomen. Ik maakte proefgaven, samenvattingen en stampte alles in mijn hoofd. Ik wilde geen risico nemen. Dit keer zou ik slagen.”
Corona onzekerheid
“Alsof het nog niet spannend genoeg was, zorgde corona voor nog meer stress. Ik zat lang in onzekerheid over of de staatsexamens doorgingen. Bij de persconferenties ging het alleen maar over reguliere examenkandidaten. Eind april werd bekend dat er geen centrale examens zouden zijn. Reguliere examenkandidaten slaagden op basis van hun schoolexamens. Dat was voor mij wel zuur. Voor mij zou alles afhangen van een mondeling examen van één uur.”
De examendag
“De energie op de examenlocatie was magisch. Je voelde de spanning bij alle kandidaten en hun ouders. Mijn moeder was mee en ook bloednerveus. Ik was als laatste aan de beurt. Mijn twee examinatoren zal ik nooit vergeten. Voor het eerst kreeg ik het gevoel dat een docent mij succes wilde zien hebben. Ze stelden pittige vragen, maar ik wist alles. Ik had zo hard geleerd dat ik vragen herkende uit examens die ik geoefend had. Maar ook vragen over een casus over stikstof, die ik niet kon oefenen, beantwoorde ik zonder moeite. Het leek mijn examinatoren ook te verbazen.
Na het examen wachtte ik in de hal op de uitslag. De zenuwen en twijfels gierden door mijn hoofd. Doordat ik eerder was gezakt, was ik zo onzeker. Was het goed genoeg geweest? Mijn moeder liep op de parkeerplaats te ijsberen. Opeens vloog een deur open. Er kwam een man binnen, strak in het pak, met een stapel mappen. Mijn examinator liep naar hem toe, pikte een map eruit, en zei 'deze doe ik!'. Dat bleek mijn uitslag. Ik hield het niet meer en vroeg of ik geslaagd was. Hij knikte. Compleet door het dolle heen haalde ik mijn moeder. Zij barstte in tranen uit. Mijn examinator liet me raden naar mijn cijfer. Ik gokte een 6 of en 7. Ik had een tien. Een tien!
Eenmaal thuis mailde ik direct de VU. Pas toen ik het mailtje van de VU met ‘Welkom student’ kreeg, durfde ik het te geloven: ik had het gehaald en kon eindelijk aan mijn droom beginnen!”